مجموعه ویژه: ویروس کورونا (COVID-19): شواهد مربوط به مراقبت‌های حیاتی

اولین بار در تاریخ ۲۲ بهمن‌‌ماه ۱۳۹۸ منتشر و به صورت مداوم به روز شد. آخرین بروزرسانی در ۱۶ مردادماه ۱۴۰۳ (تغییرات به تفصیل در زیر)؛ دسترسی به کلیه مرورهای این مجموعه ویژه رایگان است

این مجموعه ویژه یکی از مجموعه‌های ویژه کووید-۱۹ است. این مجموعه ویژه همچنین به زبان‌های چینی ساده شده، چینی سنتی، کرواتی، چکی، آلمانی، فارسی، فرانسوی، ژاپنی، مالایی، لهستانی، پرتغالی، روسیو اسپانیاییموجود است.

هدف این مجموعه ویژه، اطمینان از دسترسی فوری به مرورهای سیستماتیک کاکرینی است كه تا حد امکان مستقیماً به مدیریت افراد بستری‌شده با عفونت‌های حاد تنفسی شدید مربوط است. این مجموعه مرورهایی که با راهنمای موقت WHO و همچنین مرورهایی که توسط گروه مراقبت‌های حاد و اورژانسی کاکرین مرتبط شناخته شده‌اند را شامل می‌شود.

این مجموعه ویژه شامل نظرات کاکرین درباره موضوعات زیر است: مایع درمانی و درمان با وازوپرسور؛ پشتیبانی تنفسی و ونتیلاسیون مکانیکی؛ جدا کردن بیمار از تهویه مکانیکی؛ مدیریت هیپوکسمی؛ درمان دارویی؛ مدیریت هذیان؛ تغذیه در مراقبت‌های ویژه؛ و تشخیص.

در حالی که مرورهای موجود در این مجموعه ویژه، مداخلاتی را که در راهنمای موقت WHO به آن‌ها اشاره شده است را ارزیابی می‌کنند، کاربرد مستقیم شواهد ممکن است به بخش کمی از افراد مبتلا به عفونت ویروسی که در مطالعات اولیه حضور داشته‌اند، محدود شود. بسیاری از مرورها در این مجموعه پاسخ‌های بالینی کاکرین مرتبط را نیز دارند.

ذکر این نکته حائز اهمیت است که مرورهای موجود در این مجموعه شواهد را خلاصه نموده است؛ و ارائه آن‌ها در این‌جا به این معنا نیست که یک درمان مؤثر هستند. تعدادی از مرورهای ارائه‌شده در این‌جا، کمبود شواهد باکیفیت در تصمیم‌گیری آگاهانه پزشکی در زمینه بحران یک عفونت شدید حاد تنفسی را نشان می‌دهد.

در ۱۶ مردادماه ۱۴۰۳ با مرور جدید کاکرین، «صحت تست‌های معمول آزمایشگاهی برای پیش‌بینی مرگ‌ومیر و وخامت کووید-۱۹ به وضعیت شدید یا بحرانی در افراد مبتلا به SARS-CoV-2» به‌روزرسانی شد.

مایع درمانی و درمان با وازوپرسور

احیای اولیه کاهش فشار خون به‌طور معمول شامل تزریق مایعات داخل وریدی است، و در صورت تداوم کاهش فشار خون، وازوپرسورها تجویز می‌شوند.

مایع‌درمانی آزادانه در مقابل مایع درمانی محافظه‌کارانه در بزرگسالان و کودکان مبتلا به سپسیس یا شوک سپتیک

سپسیس (sepsis) و شوک سپتیک (septic shock) از عوارض بالقوه تهدیدکننده زندگی مربوط به عفونت هستند که با موربیدیتی و مرگ‌ومیر بالایی در بزرگسالان و کودکان همراه هستند. مایع‌درمانی به عنوان یک مداخله حیاتی در حین درمان اولیه سپسیس مورد توجه قرار گرفته است اما این‌که آیا مایع‌درمانی محافظه‌کارانه یا آزادانه می‌تواند پیامدهای بالینی را در بیماران مبتلا به سپسیس و شوک سپتیک بهبود بخشد، هم‌چنان نامشخص است. این مرور، مشخص می کند که آیا مایع‌درمانی آزادانه در مقابل مایع‌درمانی محافظه‌کارانه پیامدهای بالینی را در بزرگسالان و کودکان مبتلا به سپسیس اولیه و شوک سپتیک بهبود می‌بخشد یا خیر. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: در کودکان مبتلا به سپسیس یا شوک سپتیک، مایع‌درمانی آزادانه در مقایسه با مایع‌درمانی محافظه‌کارانه چه عملکردی دارد؟

کلوئیدها در مقایل کریستالوئیدها برای فرایند احیاء در افراد شدیداً بدحال

افراد به شدت بدحال (critically ill) ممکن است به دلیل وضعیت‌های جدی، عفونت‌ها (برای مثال سپسیس)، تروما یا سوختگی، مایع بدن خود را از دست داده و برای پیشگیری از دهیدراتاسیون یا نارسایی کلیه، به طور اضطراری به مایعات اضافی نیاز پیدا کنند. محلول‌های کلوئیدی (colloid) یا کریستالوئیدی (crystalloid) ممکن است به این منظور استفاده شوند. کریستالوئیدها دارای مولکول‌های کوچکی بوده، ارزان هستند، استفاده از آن‌ها راحت است و احیاء مایع سریعی را فراهم می‌کنند، اما ممکن است اِدم را افزایش دهند. کلوئیدها دارای مولکول‌های بزرگ‌تری بوده، هزینه‌برتر هستند و می توانند افزایش حجم سریع‌تری را در فضای داخل‌عضلانی ایجاد کنند، اما ممکن است واکنش‌های آلرژیک، اختلالات لخته‌شدن خون و نارسایی کلیه ایجاد کنند. این مرور اثر استفاده از کلوئیدها در مقابل کریستالوئیدها را در افراد شدیداً بدحال که به جایگزینی حجم مایع برای جلوگیری از مرگ نیاز دارند، نیاز به انتقال خون یا درمان جایگزینی کلیوی و عوارض جانبی را ارزیابی می‌کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: کلوئیدها در مقایسه با کریستالوئیدها برای فرایند احیا در افراد شدیداً بدحال چه عملکردی دارند؟

محلول‌های بافرشده در مقابل سالین ۰٫۹٪ برای احیاء در بزرگسالان و کودکان شدیداً بدحال

در میان محلول‌های کریستالوئیدی، سالین ۰٫۹٪ معمولا تجویز می‌شود. محلول‌های بافرشده (buffered solutions) ممکن است مزایای تئوریکی اندکی داشته باشند (اسیدوز متابولیک کم‌تر، اختلال الکترولیتی کم‌تر) اما ارتباط بالینی این موارد هم‌چنان ناشناخته است. این مرور، به بررسی اثرات محلولهای بافرشده در مقابل سالین 0.9% جهت احیاء در بزرگسالان و کودکان شدیداً بدحال می پردازد. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: محلول‌های بافری در مقایسه با سالین ۰٫۹٪ برای افراد شدیداً بدحال نیازمند مایع‌درمانی وریدی چه عملکردی دارد؟

وازوپرسورها برای شوک هایپوتنسیو

با وجود شواهدی از اثرات فوری و آشکار وازوپرسورها روی هیمودینامیک، تاثیرات آن‌ها بر پیامدهای مرتبط با بیمار مورد بحث و بررسی است. این مرور قصد دارد تا اثرات رژیم‌درمانی یک وازوپرسور (وازوپرسور به‌تنهایی یا در ترکیب با عوامل دیگر) با رژیم وازوپرسور دیگر را، بر مورتالیتی بیماران شدیداً بدحال با شوک مقایسه نماید. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: نوراپی نفرین در مقایسه با وازوپرسورهای دیگر در افراد مبتلا به شوک هایپوتنسیو چه عملکردی دارد؟

حمایت تنفسی و تهویه مکانیکی

بیماران با عفونت شدید حاد تنفسی ممکن است به اکسیژن مکمل و حمایت تنفسی مکانیکی نیاز داشته باشند.

انجام زودهنگام تراکئوستومی در مقابل انجام دیرهنگام آن در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بدحال

شواهد موجود از دوره پیش از همه‌گیری کووید-۱۹ در مورد مزایای انجام زودهنگام تراکئوستومی متناقض است، اما حاکی از آن است که در مقایسه با انجام دیرهنگام آن، طول مدت بستری را در بیمارستان کوتاه‌تر کرده و نرخ مرگ‌ومیر کمتری را به همراه دارد. نقش انجام زودهنگام تراکئوستومی (early tracheostomy) به عنوان مداخله‌ای برای بیماران بسیار بدحال مبتلا به کووید-۱۹ (COVID-19) نامشخص است. مطالعات قبلی، بستری طولانی‌مدت بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه و مشکل در جدا کردن بیمار را از ونتیلاسیون مکانیکی در بیماران بدحال مبتلا به کووید-۱۹، به ‌ویژه در بیماران مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (acute respiratory distress syndrome)، نشان داده‌اند. این مرور به دنبال رزیابی مزایا و مضرات انجام زودهنگام تراکئوستومی در مقایسه با تراکئوستومی دیرهنگام در بیماران بدحال مبتلا به کووید-۱۹ بود.

کانولای بینی با جریان بالا برای حمایت تنفسی در بیماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

کانولای بینی با جریان بالا (HFNC؛ High Flow Nasal Cannulae)، جریان بالای هوا و اکسیژن مخلوط مرطوب‌شده را از طریق کانولای بینی با منفذ عریض هدایت می‌کند و ممکن است در ارائه حمایت تنفسی برای بیماران بزرگسال مبتلا به نارسایی تنفسی حاد در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) سودمند باشد. این مرور اثربخشی HFNC در مقایسه با اکسیژن درمانی استاندارد، یا ونتیلاسیون غیر-تهاجمی (non-invasive ventilation; NIV) یا ونتیلاسیون فشار مثبت غیر-تهاجمی (non-invasive positive pressure ventilation; NIPPV)، برای پشتیبانی تنفسی در بزرگسالان بستری در ICU را ارزیابی می‌کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: برای بزرگسالانی که تحت مراقبت‌های ویژه هستند و نیاز به پشتیبانی تنفسی دارند ، کانول بینی با جریان بالا چگونه با اکسیژن درمانی استاندارد و تهویه غیر تهاجمی (فشار مثبت) (NI [PP] V) مقایسه می‌شود؟

اهداف اکسیژن‌درمانی در بخش مراقبت‌های ویژه در طول ونتیلاسیون مکانیکی برای سندرم دیسترس تنفسی حاد: یک مرور سریع

اکسیژن اضافی به طور مکرر در بیماران مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) تجویز می‌شود، از جمله ARDS ثانویه به بیماری ویروسی مانند بیماری ویروس کورونا ۱۹ (19 - COVID). این مرور چگونگی هدف قرار دادن اکسیژن‌درمانی در بزرگسالان مبتلا به ARDS (به ویژه ARDS ثانویه به COVID-19 یا دیگر ویروس‌های تنفسی) و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی در بخش مراقبت‌های ویژه، و تأثیر اکسیژن‌درمانی بر میزان مورتالیتی، تعداد روزهای نیاز به ونتیلاسیون، تعداد روزهای استفاده از کاتکول‌آمین، نیاز به درمان جایگزینی کلیه، و کیفیت زندگی را بررسی می‌کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: برای افراد مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) که به تهویه مکانیکی نیاز دارند، اکسیژن‌درمانی محافظه‌کارانه (conservative) و آزادانه (liberal) چگونه مقایسه می‌شوند؟

تنفس خودبه‌خودی اولیه برای سندرم زجر تنفسی حاد در افراد مبتلا به کووید-۱۹

سندرم دیسترس تنفسی حاد (acute respiratory distress syndrome; ARDS) نشان‌دهنده شدیدترین دوره کووید-۱۹ است، که معمولا منجر به بستری طولانی-مدت بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه (intensive care unit; ICU) و نرخ بالای مورتالیتی می‌شود. علیرغم این واقعیت که بیشتر افراد مبتلا به این وضعیت به دریافت ونتیلاسیون مکانیکی تهاجمی (invasive mechanical ventilation; IMV) نیاز دارند، شواهد در مورد استراتژی‌های خاص ونتیلاسیون برای ARDS ناشی از کووید-۱۹ کمیاب و اندک است. تنفس خودبه‌خودی در طول IMV بخشی از یک مفهوم درمانی است، شامل سطوح سبک آرام‌بخشی و اجتناب از مصرف عوامل مسدودکننده عصبی‌عضلانی (neuromuscular blocking agent; NMBA). این رویکرد به طور بالقوه با مزایا و همچنین خطرات مرتبط است. در نتیجه، تنفس خودبه‌خودی در افراد مبتلا به ARDS ناشی از کووید-۱۹ که IMV دریافت می‌کنند، موضوع بحث‌های مداوم بین متخصصان است. ارزیابی مزایا و مضرات فعالیت تنفس خودبه‌خودی اولیه در افراد مبتلا به کووید-۱۹ با ARDS و تحت ونتیلاسیون تهاجمی در مقایسه با استراتژی‌های ونتیلاسیون که از تنفس خودبه‌خودی جلوگیری می‌کنند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: در افراد دارای تهویه تهاجمی مبتلا به کووید-۱۹ و سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS)، فعال کردن فعالیت تنفس خودبه‌خودی اولیه چه اثراتی دارد؟

نقش تست‌های معاینه فیزیکی راه‌ هوایی در تشخیص مدیریت راه‌ هوایی دشوار در بیماران بزرگسال ظاهرا طبیعی

مدیریت ناموفق راه هوایی فوقانی به‌شدت با مورتالیتی و موربیدیتی مرتبط است. چهار شاخص سختی در تنفس عبارتند از: مشکل استفاده از ماسک ونتیلاسیون روی صورت (face mask ventilation)، لارنگوسکوپی (laryngoscopy) دشوار، مشکل قرار دادن لوله داخل نای (tracheal intubation)، و لوله‌گذاری (intubation) ناموفق. آزمایش‌های غربالگری بسیاری در شرایط بستری در عملکرد بالینی برای شناسایی افراد پرخطری که در معرض مشکل راه هوایی هستند، استفاده می‌شود، با این وجود، هنوز صحت و فواید این آزمایشات مشخص نشده است. هدف این مطالعه مروری، شناسایی و مقایسه دقت تشخیص طبقه‌بندی مالامپاتی (Mallampati) و سایر طبقه‌بندی‌های رایج است که برای آزمون‌های معاینه راه هوایی به منظور ارزیابی وضعیت فیزیکی راه هوایی بیماران بزرگسال بدون ناهنجاری‌های آناتومیکی آشکار استفاده می‌شود. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: دقت تست‌های معاینه فیزیکی راه هوایی برای تشخیص لارنگوسکوپی دشوار در بزرگسالان چقدر است؟؛ صحت تست اصلاح شده مالامپاتی برای تشخیص لوله‌گذاری دشوار در بزرگسالان چقدر است؟؛ و دقت تست‌های معاینه فیزیکی راه هوایی برای تشخیص مشکل استفاده از ماسک ونتیلاسیون روی صورت (face mask ventilation) در بزرگسالان چیست؟

مانورهای احیا برای بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد که از تهویه مکانیکی استفاده می‌کنند

مانور احیا شامل افزایش موقت فشار راه هوایی اعمال‌شده هنگام استفاده از دستگاه ونتیلاسیون مکانیکی برای بازکردن (احیا) بخش‌های کلاپس شده ریه و افزایش تعداد آلوئول‌های تنفسی شرکت‌کننده در حجم tidal (میزان هوای دم و بازدم) دستگاه ونتیلاسیون است. مانور احیا اغلب برای درمان بیماران بخش مراقبت‌های ویژه که مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) هستند، استفاده می‌شود، اما اثر این درمان‌ها و پیامدهای بالینی به‌خوبی مشخص نشده‌اند. هدف این مطالعه مروری مشخص کردن اثرات مانورهای احیاء روی مورتالیتی و مرگ و میر در بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد و همچنین اثرات مانورهای احیاء روی اکسیژناسیون و عوارض جانبی (مانند نرخ باروتروما) است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: مانورهای احیا در بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد که از تهویه مکانیکی استفاده می‌کنند، چه اثراتی دارد؟

وضعیت نیمه‌خوابیده در مقابل وضعیت خوابیده به پشت برای پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بزرگسالان نیازمند به تهویه مکانیکی

پنومونی وابسته به ونتیلاتور (VAP) با افزایش مرگ‌ومیر، اقامت طولانی‌مدت در بیمارستان و افزایش هزینه‌های مراقبت درمانی در بیماران بدحال از نظر بالینی همراه بوده است. دستورالعمل‌ها وضعیت نیمه‌خوابیده (30 درجه تا 45 درجه) را برای جلوگیری از VAP در میان بیماران نیازمند به تهویه مکانیکی توصیه کرده‌اند. با این حال، با توجه به محدودیت‌های روش‌شناسی در مطالعات مروری نظام‌مند موجود و با توجه به منفعت و ضررهای پوزیشن نیمه خوابیده برای جلوگیری از VAP، عدم قطعیت باقی می‌ماند. این مطالعه مروری به ارزیابی اثربخشی و ایمنی وضعیت نیمه‌خوابیده در مقابل وضعیت خوابیده به پشت برای جلوگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور (VAP) در بزرگسالان نیازمند به تهویه مکانیکی می پردازد. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: موقعیت نیمه‌خوابیده در مقایسه با موقعیت خوابیده در بزرگسالان نیازمند تهویه مکانیکی چگونه است؟

مقایسه تنفس با فشار کنترل‌شده در برابر تنفس با حجم کنترل‌شده برای شکست حاد تنفسی به علت آسیب حاد ریوی (ALI) یا سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS)

آسیب حاد ریوی (ALI) و سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS) دلیل یک چهارم از شکست‌های حاد تنفسی در بیماران در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) هستند. تهویه مکانیکی افراد با ALI/ARDS، به ریه‌ها زمان لازم جهت ترمیم را می‌دهد، اما دستگاه تنفس تهاجمی بوده و می‌تواند منجر به آسیب به ریه‌ها گردد. هنوز مشخص نیست که در صورت کنترل فشار القاشده از سوی دستگاه تنفس در هر تنفس یا محدودشدن حجم هوای ورودی در هر تنفس، آسیب‌های مربوط به دستگاه تنفس کاهش می‌یابند یا خیر در این مطالعه مروری، تنفس با فشار کنترل‌شده با تنفس با حجم کنترل‌شده در بزرگسالان مبتلا به ALI/ARDS جهت تعیین این‌که آیا تنفس با فشار کنترل‌شده مرگ و میر بیمارستانی را در بزرگسالان اینتوبه‌شده و ونتیله کاهش میدهد یا خیر، مقایسه شده است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: تنفس با فشار کنترل‌شده در مقیاسه با تنفس با حجم کنترل‌شده در افراد مبتلا به نارسایی حاد تنفسی یا سندرم دیسترس چه عملکردی دارد؟

سطوح بالا و پایین فشار انتهای بازدمی مثبت (PEEP) برای بیماران بزرگسال با تهویه مکانیکی مبتلا به آسیب حاد ریوی و سندرم دیسترس تنفسی حاد

مرگ‌ومیر در بیماران با آسیب حاد ریوی (ALI) و سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS) همچنان بالا است. این بیماران نیازمند دریافت تهویه مکانیکی هستند، اما این مورد با آسیب ریوی در اثر دستگاه تنفس در ارتباط بوده است. سطوح بالای فشار انتهای بازدمی مثبت (PEEP) می‌تواند این وضعیت را کاهش دهد و زنده‌ماندن بیمار را بهبود بخشد. این مطالعه مروری، فواید و زیان‌های سطوح بالا و پایین PEEP را در بیماران مبتلا به ALI و ARDS ارزیابی می‌کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: سطوح بالا و پایین فشار انتهای بازدمی مثبت (PEEP) برای بیماران بزرگسال با تهویه مکانیکی مبتلا به آسیب حاد ریوی و سندرم دیسترس حاد تنفسی چگونه مقایسه می‌شوند؟

استراتژی محافظت‌کننده ریوی برای سندرم دیسترس حاد تنفسی

سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریوی می‌توانند با آسیب ریوی ناشی از دستگاه ونتیلاتور تشدید شوند. استراتژی‌های تنفسی محافظ ریه ممکن است منجر به بهبود بقا شود. این مطالعه مروری تأثیر تهویه با حجم جاری (tidal) کم بر میزان عوارض و مرگ‌ومیر در بیماران 16 سال و بالاتر را که تحت تأثیر سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریوی قرار گرفته‌اند، ارزیابی می‌کند. همچنین مشخص می‌نماید که اگر از فشار هوا در حد ثابتی بیش‌تر از 30 تا 35 سانتی متر آب (H2O) استفاده شود، حجم جاری کم و معمولی در مقایسه‌ها متفاوت خواهند بود یا خیر. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: یک رویکرد تهویه محافظتی چگونه با تهویه معمولی برای بزرگسالان بسیار بیمار مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد مقایسه می‌شود؟

قطع آرام‌بخش روزانه در مقابل عدم قطع آرام‌بخش روزانه برای بزرگسالان شدیداً بیمار نیازمند به تهویه مکانیکی تهاجمی

باور بر این است که قطع آرامبخشی روزانه (DSI) موجب محدودکردن تجمع زیستی دارو شده، حالت هوشیاری بیش‌تری را القا می‌کند و بنابراین، مدت زمان تهویه مکانیکی را کاهش می‌دهد. شواهد موجود نشان داده‌اند که DSI باعث کاهش، عدم تغییر یا افزایش مدت زمان تهویه مکانیکی می‌شود. این مطالعه مروری به مقایسه مدت زمان تهویه مکانیکی تهاجمی برای بزرگسالان شدیداً بیمار نیازمند به آرامبخشی وریدی که با DSI مدیریت شده‌اند، با افراد بدون DSI، می‌پردازد. همچنین مشخص می‌کند که آیا DSI، مرگ‌ومیر، مدت زمان بستری در واحد مراقبت ویژه (ICU) و بیمارستان، عوارض جانبی، مقدار کل دوزهای تزریق‌شده دارویی و کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد یا خیر. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: قطع آرام‌بخشی روزانه در مقایسه با عدم قطع آرام‌بخشی روزانه برای بزرگسالان شدیداً بیمار نیازمند تهویه مکانیکی تهاجمی چگونه است؟

نقش بسته‌های مراقبتی در بهبود پیامدهای بیماران مبتلا به COVID-19 یا شرایط مرتبط با آن در بخش مراقبت‌های ویژه - یک مرور دامنه سریع

سندرم تنفسی حاد شدید کروناویروس 2 (SARS-CoV-2)، سویه‌ای از کروناویروس که باعث بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) می‌شود، می‌تواند منجر به بروز بیماری جدی در برخی از افرادی شود که به ناچار باید در بخش‌های مراقبت ویژه (ICU) پذیرش شده و مکررا، نیاز به استفاده از حمایت تنفسی برای مدیریت نارسایی حاد تنفسی پیدا می‌کنند. ارزیابی مراقبت‌های ارائه شده در ICU، و آنچه در بهبود پیامدهای این بیماران موثر است، اهمیت زیادی دارند. ارائه بسته‌های مراقبتی، که عبارتند از مجموعه کوچکی از مداخلات مبتنی بر شواهد، ممکن است پیامدهای بیمار را بهبود ببخشند. به منظور شناسایی میزان شواهد موجود پیرامون استفاده از بسته‌های مراقبتی در بیماران مبتلا به COVID-19 و بستری در ICU، سازمان جهانی بهداشت (WHO)، در جهت کمک به تدوین مباحث دستورالعمل WHO، انجام یک مرور دامنه را سفارش داد. این مرور با هدف شناسایی و توصیف شواهد موجود در مورد استفاده از بسته‌های مراقبتی در ICU برای بیماران مبتلا به COVID-19 یا شرایط مرتبط با آن (سندرم دیسترس تنفسی حاد (acute respiratory distress syndrome; ARDS)، پنومونی ویروسی، یا پنومونیت)، یا هر دو انجام شده است. در انجام این مرور، تمرکز بر ویژگی‌های شواهد قرار داشت، و نه ارزیابی اثربخشی یا ایمنی بسته‌های مراقبتی یا اجزای سازنده آنها. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: چه شواهدی در مورد بسته‌های مراقبت بهبود پیامدهای افراد مبتلا به COVID-19 در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) در دسترس است؟

جداکردن بیمار از تهویه مکانیکی

کاهش زمان قطع‌کردن در به‌حداقل‌رساندن عوارض احتمالی ناشی از تهویه مکانیکی مطلوب است.

عوامل تأثیرگذار بر استفاده از پروتکل‌های مربوط به جداکردن بیمار از تهویه مکانیکی (weaning) در بزرگسالان و کودکان بدحال: سنتز شواهد کیفی

ونتیلاسیون مکانیکی طولانی‌مدت، با بستری شدن در واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) به مدت بیش‌تر و احتمال مرگ‌و‌میر بالاتر همراه است؛ در نتیجه، تلاش می‌شود تا روش‌هایی برای بهبود فرآیندهای جداکردن بیمار از ونتیلاتور و جایگزین‌کردن آن با تنفس خود‌به‌خودی ابداع شود. آگاهی فزاینده درباره مزایای درک عوامل زمینه‌ای که بر کارآمدی این روش تأثیرگذار است، موجب ادغام سنتز شواهد کیفی با بررسی‌هایی در خصوص میزان اثربخشی شده است. این مطالعه مروری قصد دارد تا فاکتورهای مؤثر بر تصمیم‌گیری کارکنان مراقبت سلامت در مورد چگونگی جداکردن بزرگسالان و کودکان از تهویه مکانیکی را بررسی کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: چه عواملی در استفاده از پروتکل‌های مربوط به جداکردن بیماران شدیدا بدحال از تهویه مکانیکی تأثیرگذار است؟

تاثیر جداکردن از تهویه تحت پروتکل و خارج از پروتکل در کاهش طول مدت تهویه مکانیکی در بزرگسالان شدیداً بیمار

هدف پروتکل‌های جداسازی استاندارد، کاهش مدت زمان صرف‌شده بر تهویه مکانیکی است. اما شواهد حمایت‌کننده از استفاده از آن‌ها در بالین متناقض هستند. این مطالعه مروری به مقایسه مدت زمان کامل استفاده از تهویه مکانیکی در بزرگسالان شدیداً بیمار که براساس پروتکل از دستگاه جدا شده‌اند، با افرادی که بر اساس عرف کلینیکی (غیر پروتکلی) جدا شده‌اند، می‌پردازد. همچنین تفاوت‌های اثرات جداکردن براساس پروتکل و بدون آن بر نتایج در مورد اندازه‌گیری مدت زمان جداکردن، زیان (عوارض جانبی) و استفاده از منابع (واحد مراقبت‌های ویژه و مدت زمان بستری در بیمارستان) مشخص شده‌اند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: جداکردن از تهویه مکانیکی بر اساس پروتکل در مقایسه با جداکردن بدون آن در بزرگسالان به شدت بدحال چگونه است؟

تهویه با فشار مثبت غیر تهاجمی به عنوان یک استراتژی جداکردن برای بزرگسالان اینتوبه‌شده با شکست تنفسی

تهویه غیر تهاجمی با فشار مثبت (NPPV)، حمایت تنفسی را بدون نیاز به یک راه تنفسی تهاجمی فراهم می‌کند. علاقه به استفاده از NPPV جهت تسهیل برداشت سریع‌تر تیوب اندوتراکئال و کاهش عوارض مرتبط با اینتوبه‌شدن طولانی افزایش یافته است. این مطالعه مروری مشخص نمود که آیا استراتژی NPPV مرگ‌ومیر به تمام علت‌ها را در مقایسه با جداکردن از تهویه فشار مثبت کاهش داده یا خیر. همچنین تفاوت‌های میان استراتژی‌ها را در رابطه با شکست در جداکردن و پنومونی مرتبط با دستگاه تهویه، مدت زمان بستری در بیمارستان و واحد مراقبت‌های ویژه، مدت زمان کامل تهویه مکانیکی، مدت زمان حمایت مکانیکی مرتبط با جداکردن، مدت زمان تهویه اندوتراکئال مکانیکی، تناوب عوارض جانبی (مرتبط با جدا کردن) و کیفیت کلی زندگی مشخص نموده است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: در بزرگسالان مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) و نارسایی تنفسی، استراتژی‌های جدا کردن تهویه غیرتهاجمی و تهاجمی فشار مثبت (PPV) چگونه با یکدیگر مقایسه می‌شوند؟

مدیریت هیپوکسمی

هیپوکسمی حاد یا مزمن یک علت شایع پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه و استفاده از تهویه مکانیکی است. اصلاحات مختلفی در تهویه مکانیکی یا وسایل جانبی جهت بهبود پیامدهای مرتبط با بیماران استفاده شده‌اند.

کسر بالاتر در برابر کسر پائین‌تر اکسیژن تنفسی یا اهداف اکسیژناسیون شریانی برای بزرگسالان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

درمان اصلی هایپوکسمی اکسیژن‌درمانی است که به بیش‌تر بزرگسالان در بخش مراقبت‌های ویژه داده می‌شود. تزریق اکسیژن آزادانه می‌تواند منجر به بروز هایپروکسمی گردد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که ارتباطی بین هیپراوکسمی و مرگ‌و‌میر وجود دارد، در حالی که مطالعات دیگر این ارتباط را نشان نداده‌اند. تزریق اکسیژن علی‌رغم نبود شواهد محکم، به‌طور گسترده‌ای در راهنماهای بالینی بین‌المللی توصیه شده است. فواید بالقوه اکسیژن مکمل باید در مقابل ضررهای بالقوه هایپروکسمی سنجیده شود. این مطالعه مروری به ارزیابی فواید و زیان‌های اکسیژن تزریقی با سهم بالا و پایین یا اهداف اکسیژناسیون شریانی برای بزرگسالان پذیرش‌شده در بخش مراقبت‌های ویژه می‌پردازد. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: در بزرگسالان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU)، سطوح متفاوت اکسیژن چه تفاوتی دارند؟

استفاده از حالت خوابیدن روی شکم (prone position) و سینه برای درمان نارسایی حاد تنفسی در بزرگسالان

مرگ‌و‌میر ناشی از سندرم ناراحتی تنفسی حاد یکی از عوامل اصلی نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی برای درمان هیپوکسمی است که حدوداً ۴۰ درصد موارد را شامل می‌شود. ونتیلاسیون در حالت خوابیده روی شکم و سینه ممکن است مکانیک ریه، تبادل گاز و پیامدها را بهبود بخشد. اهداف این مطالعه مروری عبارت‌اند از: تعیین اینکه آیا ونتیلاسیون در حالت خوابیده روی شکم در مقایسه با حالت ونتیلاسیون در حالت خوابیده به پشت یا نیمه‌خوابیده در بیماران مبتلا به نارسایی حاد تنفسی که به ونتیلاسیون مصنوعی تهاجمی مرسوم نیاز دارند، تأثیری در پیشگیری از مرگ‌و‌میر آن‌ها دارد یا خیر. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: حالت خوابیده روی شکم و سینه در مقایسه با حالت خوابیده به پشت برای تهویه در بزرگسالان مبتلا به نارسایی شدید تنفسی حاد چه تفاوتی دارد؟

اکسیژناسیون غشایی برون‌پیکری برای بزرگسالان شدیداً بیمار

اکسیژناسیون غشایی برون‌پیکری (ECMO) نوعی حمایت حیاتی است که روی قلب و ریه‌ها اثرگذار است، هر چند که استفاده از آن ریسک‌های زیادی دارد. ECMO در موارد شکست تنفسی شدید، به خون وریدی دسترسی پیدا کرده و آن را برمی‌گرداند و نیز تهویه غیر ریوی را ممکن می‌کند. عوارض ناخواسته مرتبط با بیمار شامل هموراژی یا ایسکمی اندام انتهایی است؛ عوارض ناخواسته مربوط به گردش خون ممکن است شامل شکست پمپ، شکست اکسیژناتور و تشکیل ترومبوز باشد. هدف این مطالعه مروری آن است که تعیین کند آیا استفاده از ECMO وریدی-وریدی یا وریدی-شریانی در بزرگسالان از حمایت تنفسی و قلبی معمولی مؤثرتر است یا خیر. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: اثرات اکسیژن‌رسانی غشای برون‌پیکری برای بزرگسالان بسیار بیمار مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) چیست؟

دارودرمانی

هرچند احیا با مایع و حمایت تنفسی درمان‌های اصلی برای بیماران مبتلا به عفونت‌های حاد تنفسی شدید نیازمند به مراقبت حاد و حیاتی هستند، اما مداخلات دارویی زیادی نیز پیشنهاد شده‌اند که هنوز فواید و زیان‌های آن‌ها به‌طور قطعی مشخص نیست.

فاویپیراویر در درمان کووید-۱۹

فاویپیراویر (favipiravir) توسط برخی از کارشناسان به عنوان درمان دارویی موثر و بی‌خطر برای استفاده در درمان کووید-۱۹ پیشنهاد شد. این مرور به دنبال ارزیابی اثرات فاویپیراویر در مقایسه با عدم درمان، درمان حمایتی، یا دیگر درمان‌های آزمایشی ضدویروسی در افراد مبتلا به کووید-۱۹ حاد بود. این مرور شامل ۲۵ مطالعه با ۵۷۵۰ شرکت‌کننده بود، اما اعتماد نویسندگان به شواهد محدود بود. اگرچه این دارو در کارازمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مورد ارزیابی قرار گرفته است، به دلیل فقدان شواهد قوی، مشخص نیست که آیا فاویپیراویر در درمان افراد مبتلا به عفونت کووید-۱۹ که نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند، و همچنین افرادی که در بیمارستان بستری شده‌اند، فوایدی دارد یا خیر. . فاویپیراویر ممکن است منجر به عوارض جانبی خفیف شود، اما به نظر نمی‌رسد که عوارض جانبی عمده یا شدید ایجاد کند. هنوز مشخص نیست که آیا نقش قطعی در درمان کووید-۱۹ دارد یا خیر.

ترکیب دو داروی نیرماترلویر و ریتوناویر در پیشگیری و درمان کووید-۱۹

هدف این مرور ارزیابی اثربخشی نیرماترلویر (nirmatrelvir) به علاوه ریتوناویر (Paxlovid) در کاهش مرگ‌و‌میر، بیماری و طول مدت عفونت در افراد مبتلا به کووید-۱۹ خفیف یا بدون علامت است. این مرور نشان داد که نیرماترلویر/ریتوناویر خوراکی ممکن است خطر مرگ‌و‌میر ناشی از همه علل و بستری شدن در بیمارستان یا مرگ را در بیماران سرپایی پرخطر کووید-۱۹ واکسینه نشده آلوده به نوع واریانت دلتا SARS‐CoV‐2 کاهش دهد.

عوامل ضد پلاکتی برای درمان بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹

بیماری شدید کروناویروس 2019 (کووید-۱۹) می‌تواند باعث بروز حوادث ترومبوتیک شود که به عوارض شدید یا مرگ بیمار می‌انجامد. عوامل ضد پلاکتی، مانند اسید استیل سالیسیلیک، نشان داده شده است که به طور موثر وقایع ترومبوتیک را در سایر بیماری‌ها کاهش می‌دهند: آنها می‌توانند به طور کلی بر روند کووید-۱۹ تأثیر بگذارند. هدف این مرور، ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) ضد پلاکت‌هایی است که همراه با مراقبت‌های استاندارد تجویز می‌شوند، در مقایسه با عدم درمان یا مراقبت استاندارد (با/بدون دارونما (placebo)) در بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹.

فلووکسامین برای درمان کووید-۱۹

فلووکسامین (fluvoxamine) یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (selective serotonin reuptake inhibitor; SSRI) است که برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی-اجباری (obsessive–compulsive disorder)، و انواع اختلالات اضطرابی تائید شده است؛ این دارو به صورت خوراکی در دسترس قرار دارد. فلووکسامین برای درمان عفونت‌ها مجوز تجویز ندارد و تائید نشده، اما در درمان اولیه افراد مبتلا به کووید-۱۹ خفیف تا متوسط استفاده شده است. از آنجایی که فقط تعداد محدودی درمان موثر برای افراد مبتلا به کووید-۱۹ در جامعه وجود دارد، درک کامل شواهد موجود در مورد اثربخشی و بی‌خطری (safety) فلووکسامین به عنوان یک درمان ضد-التهابی و ضد-ویروسی احتمالی برای کووید-۱۹، بر اساس کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، مورد نیاز است. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: فواید و مضرات فلووکسامین برای بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹ خفیف چیست؟

مداخلات برای کنترل تسکینی نشانه‌ها در بیماران مبتلا به کووید-۱۹

افرادی که در اثر بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) فوت می‌کنند، پیش از آن ممکن است دچار نشانه‌های آزار دهنده‌ای مانند تنگی نفس یا دلیریوم باشند. مدیریت تسکینی نشانه‌ها می‌تواند این موارد را کاهش داده و کیفیت زندگی بیماران را در پایان دوره زندگی بهبود بخشد. گزینه‌های مختلف درمانی مانند اوپیوئیدها یا تکنیک‌های تنفس برای استفاده در بیماران مبتلا به COVID-19 مورد بحث قرار گرفته‌اند. با این حال، توصیه‌های موجود برای چگونگی مدیریت نشانه‌های بیماران مبتلا به COVID-19 در زمینه مراقبت‌های تسکینی اغلب برگرفته از تجربیات بالینی و دستورالعمل‌های منتشر شده در درمان بیماران مبتلا به سایر بیماری‌ها است. این مرور اثربخشی و ایمنی مداخلات دارویی و غیردارویی برای کنترل علائم تسکینی در افراد مبتلا به COVID -19 را ارزیابی می کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: برای افراد مبتلا به COVID -19 و یک بیماری لاعلاج، تأثیر مداخلات دارویی در کنترل علائم تسکینی چیست؟

نقش کورتیکواستروئیدهای سیستمیک در درمان COVID-19: آنالیزهای مرتبط با برابری (equity) در درمان و به‌روزرسانی شواهد

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک برای درمان افراد مبتلا به COVID-19 تجویز می‌شوند زیرا با التهاب شدید مقابله می‌کنند. ترکیب شواهد موجود نشان می‌دهد که این درمان منفعت اندکی بر مرگ‌ومیر دارد. به این ترتیب، کورتیکواستروئیدهای سیستمیک یکی از معدود گزینه‌های درمانی برای COVID-19 به شمار می‌آیند. با این وجود، عواملی مانند اندازه تاثیر درمان، قطعیت شواهد، رژیم درمانی مطلوب، و انتخاب بیمارانی که احتمالا بیشترین سود را از مصرف آنها می‌برند، مواردی هستند که باید ارزیابی شوند. هدف این مرور، ارزیابی این است که آیا کورتیکواستروئیدهای سیستمیک در درمان افراد مبتلا به COVID-19 موثر و ایمن هستند یا خیر، و با استفاده از رویکرد مرور سیستماتیک پویا با مجموعه شواهد رو به رشد در این زمینه به روز باشد. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: فواید و مضرات کورتیکواستروئیدهای سیستمیک در بزرگسالان بستری شده با کووید-۱۹ حاد یا مشکوک چیست؟

نقش کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در درمان کووید-۱۹

اثربخشی کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در درمان طولانی-مدت بیماری‌های التهابی تنفسی مانند آسم یا بیماری مزمن انسدادی ریه به خوبی اثبات شده است و این داروها برای درمان کووید-۱۹ مورد بررسی قرار گرفته‌اند. عملکرد ضد-التهابی کورتیکواستروئیدهای استنشاقی ممکن است پتانسیلی باشد برای کاهش خطر بیماری شدید ناشی از التهاب بیش از حد در کووید-۱۹. این مرور با استفاده از یک رویکرد مرور سیستماتیک زنده برای حفظ ارزش شواهد، ارزیابی می‌کند که آیا کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در درمان کووید-۱۹ مؤثر و ایمن هستند یا خیر. پاسخ مرتبط بالینی کاکرین: برای افراد مبتلا به کووید-۱۹ خفیف، اثرات کورتیکواستروئیدهای استنشاقی چیست؟

خطر بروز ترومبوآمبولی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که از روش‌های پیشگیری از بارداری هورمونی استفاده می‌کنند

داروهای پیشگیری از بارداری هورمونی رایج هستند، با این حال، استفاده از آن یک عامل خطر برای ترومبوز است. افراد مبتلا به کووید-۱۹ نیز در معرض خطر رویدادهای ترومبوتیک هستند، اما مشخص نیست که آیا استفاده از پیشگیری از بارداری هورمونی در زنان مبتلا به کووید-۱۹ مثبت، خطر ترومبوآمبولی را افزایش یا کاهش می‌دهد - سطوح بالاتر استروژن ممکن است اثر محافظتی در برابر بیماری شدید کووید-۱۹ داشته باشد. شواهد برای خطرات استفاده از داروهای پیشگیری از بارداری هورمونی در طول همه‌گیری کووید-۱۹ نادر است. تعیین اینکه استفاده از داروهای پیشگیری از بارداری هورمونی باعث افزایش دیگر نشانگرهای شدت کووید-۱۹ از جمله بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه، سندرم دیسترس تنفسی حاد، لوله‌گذاری داخل نای (intubation) و مورتالیتی می‌شود یا خیر. این یک مرور سیستماتیک پویا (living systematic review) است. این احتمال وجود دارد که نتایج این مرور، از جمله برآوردهای اثر، با تولید شواهد جدید تغییر کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: آیا پیشگیری از بارداری هورمونی خطر ترومبوآمبولی را در زنان مبتلا به کووید-۱۹ افزایش می‌دهد؟

نقش ایورمکتین در پیشگیری و درمان کووید-۱۹

ایورمکتین (ivermectin)، یک عامل ضد-انگلی است که برای درمان عفونت‌های انگلی استفاده می‌شود، و تکثیر ویروس‌ها را در شرایط آزمایشگاهی مهار می‌کند. فرضیه مولکولی حالت ضد-ویروسی ایورمکتین به اثر مهاری آن بر تزاید سندرم حاد تنفسی شدید کروناویروس ۲(SARS-CoV-2) در مراحل اولیه عفونت اشاره دارد. در حال حاضر، شواهد در مورد اثربخشی و ایمنی ایورمکتین در پیشگیری از ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 و درمان کووید-۱۹ متناقض است. هدف این مرور ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری تجویز ایورمکتین همراه با استاندارد مراقبت در مقایسه با استاندارد مراقبت به‌علاوه/منهای دارونما (placebo)، یا هر مداخله اثبات‌شده دیگری برای افراد مبتلا به کووید-۱۹ و تحت درمان به صورت بستری یا سرپایی، و برای پیشگیری از ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 (پروفیلاکسی پس از مواجهه) است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: اثرات ایورمکتین در بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹ خفیف یا متوسط تا شدید چیست؟

نقش رمدسیویر در درمان کووید-۱۹

رمدسیویر (remdesivir) یک داروی ضد-ویروسی است با خواصی که تکثیر ویروس SARS-CoV-2 را مهار می‌کند. نتایج مثبت به دست آمده از مطالعات اولیه توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد و منجر به تائید استفاده اضطراری از رمدسیویر در کووید-۱۹ شد. داشتن درک کاملی از شواهد موجود پیرامون اثربخشی و ایمنی تجویز رمدسیویر در درمان عفونت SARS-CoV-2 بر اساس کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) الزامی است. هدف این مرور، ارزیابی اثرات رمدسیویر در مقایسه با دارونما (placebo) یا مراقبت استاندارد به‌تنهایی بر پیامدهای بالینی در بیماران بستری مبتلا به عفونت SARS-CoV-2 است. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: اثرات رمدسیویر در درمان کووید-۱۹ متوسط تا شدید چیست؟ و فواید و مضرات رمدسیویر در افراد مبتلا به عفونت بدون علامت SARS-CoV-2 یا کووید-۱۹ خفیف چیست؟

کلشی‌سین برای درمان کووید-۱۹

پیشرفت بیماری شدید کووید-۱۹ و پیامدهای بالینی ضعیف همراه با آن، با افزایش التهاب و اختلال پیچیده در تنظیم پاسخ سیستم ایمنی بدن مرتبط است. کلشی‌سین (colchicine) یک داروی ضد-التهابی است و تصور می‌شود که می‌تواند پیامدهای بیماری را در کووید-۱۹ از طریق طیف گسترده‌ای از مکانیسم‌های ضد-التهابی بهبود ببخشد. بیماران و سیستم‌های مراقبت سلامت به گزینه‌های درمانی بیشتر و بهتری برای مدیریت کووید-۱۹ و درک کاملی از مجموعه شواهد موجود در این زمینه نیاز دارند. این مرور اثربخشی و بی‌خطری تجویز کلشی‌سین به عنوان یک گزینه درمانی برای کووید-۱۹ در مقایسه با یک مقایسه کننده فعال، دارونما (placebo)، یا فقط مراقبت استاندارد، در هر شرایطی را ارزیابی می‌کند، و برای حفظ به‌روز بودن شواهد، از رویکرد مرور سیستماتیک پویا (living systematic review) استفاده می‌کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: اثرات کلشی‌سین برای درمان کووید-۱۹ متوسط تا شدید چیست؟ و اثرات کلشی‌سین برای درمان کووید-۱۹ بدون علامت یا خفیف چیست؟

مهارکننده‌های ژانوس کیناز برای درمان کووید-۱۹

مهارکننده‌های ژانوس کیناز (JAK) با خواص ضد ویروسی و ضد التهابی بالقوه، یک درمان بالقوه برای عفونت علامت‌دار SARS-CoV-2 هستند. آنها ممکن است پاسخ ایمنی شدید به عفونت SARS-CoV-2 را تعدیل کنند. علاوه بر این، یک اثر ضد ویروسی مستقیم توصیف شده است. درک شواهد فعلی در مورد اثربخشی و ایمنی مهارکننده‌های JAK به عنوان درمانی برای بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) ضروری است. این مرور اثرات مهارکننده‌های سیستمیک JAK به‌علاوه استاندارد مراقبت را در مقایسه با استاندارد مراقبت به تنهایی (به‌علاوه/منهای دارونما) بر پیامدهای بالینی در افراد (سرپایی یا داخل بیمارستانی) مبتلا به کووید-۱۹ با هر شدتی را ارزیابی می‌کند، و برای حفظ به روزبودن شواهد از رویکرد مرور سیستماتیک پویا (living systematic review) استفاده می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: اثربخشی پلاسمای افراد بهبود یافته در افراد مبتلا به کووید-۱۹ متوسط تا شدید چگونه است؟

نقش آنتی‌بادی‌های مونوکلونال خنثی کننده SARS-CoV-2 در درمان کووید-۱۹

آنتی‌بادی‌های مونوکلونال (monoclonal antibodies; mAbs) مولکول‌های تولید شده در آزمایشگاه هستند که از سلول‌های B موجود در میزبان بیمار گرفته می‌شوند. آنها با موفقیت برای درمان سایر ویروس‌ها استفاده شده‌اند و به عنوان یک درمان بالقوه برای بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) در حال بررسی هستند. این مرور اثربخشی و ایمنی mAbهای خنثی کننده SARS‐CoV‐2 در درمان بیماران مبتلا به کووید-۱۹، در مقایسه با مقایسه کننده فعال، دارونما (placebo)، یا عدم مداخله را ارزیابی و برای حفظ به‌روز بودن شواهد، از رویکرد مرور سیستماتیک پویا استفاده می‌کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: برای بزرگسالانی که با کووید-۱۹ متوسط تا شدید بستری شده‌اند، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال خنثی کننده SARS-CoV-2 (به تنهایی یا ترکیبی) چه اثراتی دارند؟ و برای بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹ بدون علامت یا خفیف، اثرات آنتی‌بادی‌های مونوکلونال خنثی کننده SARS-CoV-2 (به تنهایی یا ترکیبی) چیست؟

نقش مکمل ویتامین D در درمان کووید-۱۹: یک مرور سیستماتیک پویا

نقش تجویز مکمل ویتامین D به عنوان درمانی برای کووید-۱۹ همواره موضوع بحث قابل توجهی بوده است. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که با کووید-۱۹ شدید در بیمارستان بستری هستند، سطح ویتامین D پایینی نیز دارند. با این حال، عوامل خطر برای ابتلا به کووید-۱۹ شدید مانند عوامل ابتلا به کمبود ویتامین D است، بنابراین دشوار است بگویید که آیا کمبود ویتامین D خود یک عامل خطر برای کووید-۱۹ شدید است یا خیر. این مرور ارزیابی می‌کند که آیا تجویز مکمل ویتامین D در برابر مقایسه کننده فعال، دارونما (placebo)، یا فقط استاندارد مراقبت در درمان کووید-۱۹ موثر و بی‌خطر است یا خیر، و برای حفظ به‌روز بودن شواهد، از رویکرد مرور سیستماتیک پویا (living systematic review) استفاده می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: برای افراد مبتلا به کووید-۱۹متوسط تا شدید، فواید و مضرات مکمل ویتامین D چیست؟

نقش عوامل مسدودکننده اینترلوکین-۶ در درمان کووید-۱۹: یک مرور سیستماتیک پویا

داروهای مسدود کننده اینترلوکین-۶ (interleukin-6; IL-6) در درمان بیماری کوروناویروس ۲۰۱۹ شدید (COVID-19) استفاده شده‌اند. تاثیر آنها در سرکوب سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که با اختلال قابل توجه در عملکرد سیستم ایمنی مشخص می‌شود، از طریق کنترل التهاب و تقویت تحمل بیماری ممکن است ارزشمند باشد. ارزیابی تأثیر عوامل انسداد IL-6 در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد به‌تنهایی یا با دارونما (placebo) بر پیامدهای اثربخشی و ایمنی در کووید-۱۹. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: برای بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹، اثرات انسداد اینترلوکین-۶ داروهای توسیلیزوماب و ساریلوماب چیست؟

نقش عوامل مسدودکننده اینترلوکین-1 برای درمان کووید-۱۹

عوامل مسدود کننده اینترلوکین-1 (IL-1) برای درمان بیماری کروناویروس شدید 2019 (COVID-19) تجویز می‌شوند، با این فرض که اثر تعدیل کنندگی سیستم ایمنی آنها ممکن است در افراد مبتلا به کوید-۱۹ مفید باشد. این مرور تاثیرات عوامل مسدود کننده IL-1 در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد به‌تنهایی یا با دارونما (placebo) بر پیامدهای اثربخشی و بی‌خطری (safety) در افراد مبتلا به کووید-۱۹ را ارزیابی می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: در افراد مبتلا به بیماری کووید-۱۹ متوسط، شدید یا بحرانی، عوامل مسدودکننده اینترلوکین 1 (IL-1) (آناکینرا یا کاناکینوماب) چه اثراتی دارند؟

نقش کلروکین یا هیدروکسی کلروکین در پیشگیری و درمان کووید-۱۹

پاندمی بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (COVID-19) منجر به مورتالیتی قابل‌توجهی شده است. برخی از متخصصان تجویز کلروکین (chloroquine; CQ) و هیدروکسی‌کلروکین (hydroxychloroquine; HCQ) را برای درمان یا پیشگیری از بیماری پیشنهاد کردند. اثربخشی و ایمنی این داروها در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده ارزیابی شده است. این مرور با هدف ارزیابی اثرات CQ یا HCQ در درمان افراد مبتلا به کووید-۱۹با پیامد مرگ و زمان پاک‌سازی ویروس انجام شد. پیشگیری از عفونت در افراد در معرض خطر مواجهه با SARS‐CoV‐2؛ و پیشگیری از عفونت در افرادی که در معرض SARS‐CoV‐2 بوده‌اند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: برای بزرگسالان مبتلا به کروناویروس ۲۰۱۹ (COVID‐19)، فواید و مضرات هیدروکسی کلروکین چیست؟

عوامل دارویی برای بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد

سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS ؛acute respiratory distress syndrome) یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است که در اثر آسیب مستقیم یا غیر مستقیم به ریه‌ها ایجاد می‌شود. هدف این مطالعه مروری بررسی اثربخشی عوامل دارویی در بزرگسالان مبتلا به ARDS بر مرگ‌ومیر، ونتیلاسیون مکانیکی و آمادگی بازگشت به کار در ۱۲ ماه است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: ترکیبات دارویی در بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) چه اثراتی دارند؟

نقش آنتی‌کوآگولانت‌ها در مدیریت بالینی افراد بستری مبتلا به کووید-۱۹

تظاهرات اولیه بیماری کووید-۱۹ نارسایی تنفسی است که می‌تواند با میکروترومبوز منتشر ریوی و حوادث ترومبوآمبولی، مانند آمبولی ریوی، ترومبوز ورید عمقی، یا ترومبوز شریانی مرتبط باشد. افراد مبتلا به کووید-۱۹ که دچار ترومبوآمبولی می‌شوند، پیش‌آگهی بدتری دارند. به منظور پیشگیری و درمان ترومبوآمبولی وریدی یا شریانی، آنتی‌کوآگولانت‌ها مانند هپارینوئیدها (هپارین‌ها یا پنتاساکاریدها (pentasaccharides))، آنتاگونیست‌های ویتامین K و آنتی‌کوآگولانت‌های مستقیم تجویز می‌شوند. هپارینوئیدها، علاوه بر خاصیت آنتی‌کوآگولانتی خود، پتانسیل ضد-التهابی بیشتری هم نشان می‌دهند. با این حال، مزایای آنتی‌کوآگولانت‌ها برای افراد مبتلا به کووید-۱۹ هم‌چنان مورد بحث است. این مرور با هدف ارزیابی اثرات آنتی‌کوآگولانت‌های پروفیلاکتیک در مقایسه با مقایسه کننده فعال، دارونما (placebo) یا عدم مداخله، بر مورتالیتی و نیاز به حمایت تنفسی در بیماران بستری با کووید-۱۹ انجام شده است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: چگونه دوز بالای داروهای ضد انعقاد با دوز پایین آن برای افراد مبتلا به کووید-۱۹ متوسط تا شدید مقایسه می‌شود؟

نقش پلاسمای افراد بهبود یافته در درمان افراد مبتلا به کووید-۱۹: یک مرور سیستماتیک پویا

تجویز پلاسمای افراد بهبود یافته (convalescent plasma) ممکن است مورتالیتی را در بیماران مبتلا به بیماری‌های تنفسی ویروسی کاهش دهد، و در حال حاضر به عنوان یک درمان بالقوه برای بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (COVID-19) تحت بررسی قرار دارد. هدف این مرور بررسی اثربخشی و بی‌خطری تزریق پلاسمای افراد بهبودیافته برای درمان بیماران مبتلا به کووید-۱۹ است.

تاثیر هیپرایمیون ایمونوگلوبولین در مدیریت بالینی افراد مبتلا به کووید-۱۹

هیپرایمیون ایمونوگلوبولین (hyperimmune immunoglobulin; hIVIG) حاوی آنتی‌بادی‌های پلی‌کلونال است، که می‌تواند از تجمیع مقادیر زیادی از پلاسمای افراد بهبود یافته یا از طریق ایمن‌سازی منابع حیوانی تهیه شود. آنها به عنوان یک درمان بالقوه برای کووید-۱۹ تحت بررسی قرار دارند. این مطالعه مروری پیش از این بخشی از مروری بود که به بررسی تجویز پلاسمای افراد بهبود یافته و hIVIG در افراد مبتلا به کووید-۱۹ می‌پرداخت و پس از آن برای بررسی hIVIG و پلاسمای افراد بهبود یافته به دو مطالعه جداگانه تقسیم شد. هدف این مرور سیستماتیک پویا، ارزیابی منافع و مضرات درمان بیماران کووید-۱۹ با هیپرایمیون ایمونوگلوبولین است. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: فواید و مضرات ایمونوگلوبولین هیپرایمون (hIVIG) از پلاسمای انسانی برای درمان بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹ متوسط/شدید چیست؟ و اثرات ایمونوگلوبولین هیپرایمون، به ویژه آنتی‌بادی‌های پلی کلونال اسب (EpAbs) در بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹ متوسط/شدید چیست؟

نقش تغذیه ایمنی (immunonutrition) در مدیریت درمانی سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) در بزرگسالان

سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) یک فرآیند التهابی سیستمیک تخریب کننده است که با موربیدیتی و مرگ‌ومیر قابل‌توجهی همراه است. درمان‌های دارویی که التهاب را در ARDS تعدیل کنند، وجود ندارد. چندین کارآزمایی اثرات مواد مغذی دارویی را، که به صورت بخشی از تغذیه فرمولا یا به صورت یک مکمل غذایی ارائه شدند، بر پیامدهای بالینی در بیماری‌های ویژه و ARDS بررسی کرده‌اند. این مطالعه مروری به صورت نقادانه شواهد موجود در مورد اثرات مواد مغذی سیستم ایمنی (immunonutrition) در مقایسه با تغذیه فرمول استاندارد غیرمواد مغذی سیستم ایمنی در بزرگسالان تحت ونتیلاسیوون مکانیکی مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد را ارزیابی می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: در بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) که به‌صورت مکانیکی تهویه دارند، مواد مغذی سیستم ایمنی در مقایسه با تغذیه فرمول استاندارد چگونه است؟

آنتی بیوتیک برای درمان کووید-۱۹

تاثیر آنتی‌بیوتیک‌ها با خواص ضد-ویروسی و ضد-التهابی بالقوه‌ای که دارند، به عنوان درمانی برای COVID-19 در کارآزمایی‌های بالینی در حال بررسی است. استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها به قصد درمان (intention-to-treat) بیماری ویروسی تجویز می‌شوند و نه برای درمان عفونت‌های باکتریایی هم‌زمان در افراد مبتلا به کووید-۱۹. داشتن درک کاملی از شواهد موجود پیرامون اثربخشی و بی‌خطری تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها به عنوان درمان‌های ضد-ویروسی در مدیریت کووید-۱۹ بر پایه نتایج به دست آمده از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) الزامی است. این مرور اثربخشی و بی‌خطری تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها در مقایسه با یکدیگر، عدم درمان، استاندارد مراقبت به‌تنهایی، دارونما (placebo)، یا هرگونه مداخله فعال دیگر با اثربخشی اثبات شده در درمان بیماران سرپایی و بستری مبتلا به کووید-۱۹ را ارزیابی می‌کند. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: در بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹ بدون علامت یا خفیف، آزیترومایسین چه اثراتی دارد؟ و در بزرگسالانی که با کووید-۱۹ متوسط تا شدید بستری شده‌اند، آزیترومایسین چه اثراتی دارد؟

آنتی‌‌بیوتیک درمانی کوتاه‌‌مدت در مقابل آنتی‌‌بیوتیک درمانی طولانی‌مدت برای بزرگسالان بدحال مبتلا به پنومونی با منشأ بیمارستانی

پنومونی (Pneumonia) شایع‌ترین عفونت بیمارستانی است که بیماران بستری شده در واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) را مبتلا می‌کند. با وجود این، راهنماهای ملی کنونی برای درمان پنومونی با منشاء بیمارستانی (HAP ؛hospital-acquired pneumonia) با سابقه چندین ساله قدیمی بوده و تشخیص پنومونی در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی (VAP؛mechanically ventilated patients) اخیراً به طور قابل‌توجهی در معرض توجه قرار گرفته است. طول دوره بهینه آنتی‌بیوتیک درمانی برای پنومونی با منشاء بیمارستانی در بیماران بدحال با عدم قطعیت همراه است. هدف این مرور، بررسی اثربخشی آنتی‌بیوتیک درمانی کوتاه‌مدت در مقابل آنتی‌بیوتیک درمانی طولانی‌مدت برای درمان پنومونی با منشأ بیمارستانی در بزرگسالان بدحال، شامل بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: کدام رژیم در بهبود پیامدها در افراد شدیداً بدحال که دارای پنومونی بیمارستانی‌اند، مؤثر است: دوره کوتاه یا درمان با آنتی‌بیوتیک‌های طولانی مدت؟

آنتی‌بیوتیک‌ها جهت درمان پنومونی با منشأ جامعه در کودکان

پنومونی در اثر باکتری‌های پاتوژن علت اصلی مرگ‌ومیر در کودکان در کشورهای با درآمد پایین است. تزریق زودهنگام آنتی‌بیوتیک‌ها نتایج را بهبود می‌بخشد. این مطالعه مروری به شناسایی درمان‌های آنتی‌بیوتیک دارویی برای پنومونی با منشأ جامعه با شدت‌های متفاوت توسط مقایسه آنتی‌بیوتیک‌های متفاوت می‌پردازد. پاسخ‌های مرتبط بالینی کاکرین: در کودکان بستری‌شده در بیمارستان مبتلا به پنومونی اکتسابی از جامعه، آنتی‌بیوتیک‌های متفاوت با یکدیگر چه تفاوتی دارند؟ و در کودکان مبتلا به پنومونی اکتسابی از جامعه در محیط‌های سرپایی، اثرات آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی چیست؟

پوشش آنتی‌بیوتیکی تجربی برای پاتوژن‌های غیر معمول در پنومونی با منشأ جامعه در بزرگسالان بستری‌شده در بیمارستان

پنومونی با منشأ جامعه (CAP) توسط پاتوژن‌های گوناگونی پدید می‌آید که به‌صورت سنتی به دو نوع «معمول» و «غیرمعمول» تقسیم می‌شوند. درمان آنتی‌بیوتیکی اولیه برای درمان CAP معمولاً تجربی بوده و به‌صورت انتخابی هر دو نوع پاتوژن‌های معمول و غیر معمول را پوشش می‌دهد. این مرور به تخمین مرگ‌ومیر و سهم شکست درمان با استفاده از رژیم‌های حاوی پوشش آنتی‌بیوتیکی غیرمعمول در مقایسه با افرادی که تنها پوشش معمول داشتند، می‌پردازد. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: در بزرگسالان بستری‌شده با پنومونی اکتسابی از جامعه، شواهدی از کارآزمایی‌های کنترل‌شده تصادفی‌سازی‌شده برای حمایت از استفاده از پوشش‌های آنتی‌بیوتیکی غیر معمول در برابر پوشش آنتی‌بیوتیک معمول وجود دارد؟

ترکیب گیاهان چینی با داروهای غربی جهت درمان سندرم شدید حاد تنفسی (SARS)

سندرم شدید حاد تنفسی (SARS) یک بیماری حاد تنفسی است که توسط نوعی ویروس کورونای جدید پدید می‌آید. این ویروس نخست در شهر فوشان چین در تاریخ 22 دسامبر 2002 دیده شده است. گیاهان چینی در این درمان استفاده شدند. این مرور به ارزیابی اثربخشی و ایمنی گیاهان چینی به همراه داروهای غربی در مقایسه با داروهای غربی به تنهایی، در بیماران مبتلا به SARS می‌پردازد. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: ترکیب گیاهان چینی با داروهای غربی در درمان سندرم حاد تنفسی شدید (SARS)

مدیریت هذیان

هذیان (delirium) به عنوان اختلال در تمرکز، هوشیاری و شناخت به همراه کاهش توانایی تمرکز، دقت و توجه به مورد خاص و نیز کاهش ادراک از محیط تعریف می‌شود.

مداخلات دارويی برای درمان دلیریوم در بزرگسالان به شدت بدحال

اگر چه دلیریوم به‌طور معمول یک اختلال شناختی حاد برگشت‌پذیر است، حضور آن با تاثیر مخرب پیامدهای کوتاه‌مدت و بلندمدت برای بیماران بدحال همراه است. با این حال، عدم قطعیت قابل‌توجهی بر منافع نسبی و ایمنی نسبی مداخلات دارویی موجود برای این جمعیت سایه انداخته است. این مطالعه مروری اثرات مداخلات فارماکولوژیک برای درمان هذیان را روی مدت زمان هذیان در بزرگسالان شدیداً بیمار با هذیان تأییدشده یا ریسک بالای ثبت‌شده برای هذیان، ارزیابی می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: مزایا و مضرات مداخلات دارویی برای درمان افراد بدحال با هذیان چیست؟

مداخلات برای پیشگیری از هذیان بخش مراقبت‌های ویژه در بزرگسالان

دلیریوم ICU در بیماران شدیدا بدحال در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) اغلب توسعه می‌یابد. این امر می‌تواند عمیقا بر آن‌ها و خانواده‌های آنها تاثیر بگذارد زیرا با افزایش مرگ‌ومیر، طولانی‌تر شدن مدت استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی، طولانی‌تر شدن مدت بستری در بیمارستان و ICU و اختلال شناختی درازمدت همراه است. این مرور شواهد موجود در رابطه با تأثیر مداخلات پیشگیرانه بر روی هذیان ICU، مرگ‌ومیر ناشی از بیمارستان، تعداد روزهای بدون هذیان و کما، تعداد روزهای بدون دستگاه تهویه، طول مدت اقامت در ICU و اختلال شناختی را ارزیابی می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: هالوپريدول در مقایسه با دارونما (placebo) برای پیشگیری از هذیان در بزرگسالان بدحال در مراقبت‌های ویژه چه عملکردی دارد؟

تغذیه در مراقبت ویژه

افراد شدیداً بیمار در معرض ریسک بالاتری از سوء تغذیه قرار دارند. بیماری‌های حاد یا مزمن، کاتابولیسم مرتبط با استرس القاشده در اثر تروما یا التهاب و عوارض ناخواسته القاشده در اثر دارو ممکن است موجب کاهش اشتها یا افزایش حالت تهوع و اسفراغ شوند. همچنین، مدیریت بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) می‌تواند موجب تداخل در مسیرهای تغذیه‌ای گردد.

تغذیه روده‌ای در مقابل تزریقی و تغذیه روده‌ای در مقابل ترکیبی از تغذیه روده‌ای و تزریقی برای بزرگسالان در بخش مراقبت‌های ویژه

روش‌های ارائه نیازهای تغذیه‌ای عبارتند از ارائه تغذیه روده‌ای (EN)، یا تغذیه وریدی (PN)، یا ترکیبی از هر دو (EN و PN). با این حال، هر روش مشکل‌ساز است. هدف این مرور تعیین مسیر (نحوه) ارائه‌ای است که جذب تغذیه را بهینه می‌کند. هدف این مطالعه مروری مقایسه اثرات روش‌های تغذیه روده‌ای در مقابل وریدی، ‌و اثرات تغذیه روده‌ای در مقابل ترکیبی از روش‌های تغذیه روده‌ای و وریدی، در میان بزرگسالان شدیدا بدحال، از لحاظ مورتالیتی، تعداد روزهای خارج از ICU تا روز۲۸ و عوارض جانبی است. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: تغذیه روده‌ای در مقایسه با تغذیه تزریقی (با یا بدون تغذیه روده‌ای) برای بزرگسالان بستری‌شده در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) چه تفاوتی دارد؟

تشخیص

سندرم حاد تنفسی شدید ویروس کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) و پاندمی کووید-۱۹ حاصل از آن، چالش‌های تشخیصی مهمی به شمار می‌روند.

چاقی به عنوان یک عامل خطر مستقل در پیش‌بینی شدت کووید-۱۹ و مورتالیتی ناشی از آن

افراد با BMI بسیار بالا (بیش از ۴۰ کیلوگرم بر مترمربع) ممکن است در معرض خطر بیشتری برای پیامدهای نامطلوب ناشی از کووید-۱۹ نسبت به افراد با BMI پایین قرار داشته باشند. این مرور با هدف ارزیابی تأثیر BMI بسیار بالا بر مرگ و میر، نیاز به تهویه مکانیکی، بستری شدن در بیمارستان، بستری در مراقبت‌های ویژه، بیماری شدید یا ذات‌الریه در بزرگسالان مبتلا به بیماری کووید-۱۹ تأیید شده انجام شد. پاسخ مرتبط بالینی کاکرین: برای بزرگسالان مبتلا به کووید-۱۹، آیا چاقی بر نتایج تأثیر می گذارد؟

کووید-۱۹ و اثرات قلبی‌عروقی آن: یک مرور سیستماتیک از مطالعات شیوع

اقلیت اندکی از افراد مبتلا به بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (COVID-19) به یک بیماری شدید مبتلا می‌شوند، که مشخصه آن، التهاب، آسیب عروق خونی کوچک و کوآگولوپاتی بوده، و به‌طور بالقوه منجر به آسیب میوکارد، ترومبوآمبولی وریدی (venous thromboembolism; VTE) و عوارض انسداد شریانی می‌شود. افرادی که عوامل خطر بیماری قلبی‌عروقی دارند یا از قبل دچار بیماری قلبی‌عروقی باشند، ممکن است با خطر بیشتری دست‌وپنجه نرم کنند. این مرور شیوع بیماری‌های قلبی‌عروقی از پیش موجود مرتبط با کووید-۱۹ مشکوک یا تائید شده در شرایط مختلف، از جمله در سطح جامعه، مراکز مراقبتی و بیمارستان‌ها را ارزیابی می‌کند. همچنین ماهیت و نرخ عوارض قلبی‌عروقی و رویدادهای بالینی بعدی را در افراد مشکوک یا تایید شده مبتلا به COVID-19 ارزیابی می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: اثرات قلبی عروقی کووید-۱۹ چیست؟

آزمایش‌های آنتی‌بادی برای شناسایی عفونت فعلی و گذشته با SARS‐CoV‐2

این مرور به‌روزرسانی شده شواهدی از دقت آزمایش‌های آنتی‌بادی COVID-19 را خلاصه می‌کند. هم تست‌های مبتنی بر آزمایشگاه و هم تست‌های سریع با استفاده از فرمت جریان جانبی. چالش‌های تشخیصی مرتبط با همه‌گیری کووید-۱۹ منجر به توسعه سریع روش‌های تست تشخیصی برای تشخیص عفونت SARS-CoV-2 شدند. تست‌های سرولوژی برای تشخیص وجود آنتی‌بادی‌های SARS-CoV-2، تشخیص عفونت گذشته را ممکن ساخته و ممکن است مواردی را از عفونت SARS-CoV-2 شناسایی کنند که در تست‌های تشخیصی قبلی نادیده گرفته شده‌اند. بررسی صحت (accuracy) تشخیصی تست‌های سرولوژی برای عفونت SARS-CoV-2 ممکن است توسعه مسیرهای تشخیصی و مدیریتی موثر، هدایت تصمیمات مدیریت سلامت عمومی و ارزیابی اپیدمیولوژی SARS-CoV-2 را امکان‌پذیر سازد. پاسخ مرتبط بالینی کاکرین: دقت تست‌های آنتی‌بادی ایمونوگلوبولین جی (IgG) و IgM برای تشخیص عفونت فعلی SARS-CoV-2 چیست؟ و دقت تست‌های آنتی‌بادی ایمونوگلوبولین جی (IgG) و IgM برای تشخیص عفونت قبلی SARS-CoV-2 چیست؟

علائم و نشانه‌ها برای تعیین اینکه بیمار مراجعه کننده به مراکز مراقبت‌های اولیه یا بخش‌های سرپایی بیمارستان، مبتلا به بیماری کووید-۱۹ است یا خیر

بیماری کووید-۱۹ بسیار متغیر است، از عفونت بدون نشانه گرفته تا پنومونی و پیامدهای تهدیدکننده حیات. نشانه‌هایی مانند تب، سرفه، یا از دست دادن حس بویایی (آنوسمی (anosmia)) یا حس چشایی (ageusia)، می‌توانند در صورت وجود بیماری، به تشخیص زودهنگام آن کمک کنند. چنین اطلاعاتی می‌توانند برای رد بیماری کووید-۱۹، یا شناسایی افرادی که باید برای آزمایش‌های تشخیصی کووید-۱۹ ارجاع داده شوند، مورد استفاده قرار گیرند. این مرور که برای بار دوم از انتشار آن در سال ۲۰۲۰ به روزرسانی شده، دقت تشخیصی علائم و نشانه‌ها برای تعیین اینکه فرد مراجعه کننده به مراکز مراقبت‌های اولیه یا محیط‌های سرپایی بیمارستان، مانند بخش اورژانس یا کلینیک‌های اختصاصی کووید-۱۹، مبتلا به بیماری کووید-۱۹ هست یا خیر را ارزیابی می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: علایم مرتبط با کووید-۱۹ ارایه شده توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) چقدر برای تشخیص کووید-۱۹ دقیق هستند؟

آزمایشات تصویربرداری قفسه سینه برای تشخیص کووید-۱۹

تشخیص عفونت ایجاد شده در اثر سندرم حاد تنفسی شدید کرونا ویروس 2 (SARS-CoV-2) چالش‌های اساسی را به همراه دارد. از تست واکنش زنجیره‌ای پلیمراز ترانس‌کریپتاز معکوس (RT-PCR) برای تشخیص عفونت فعلی استفاده می‌شود، اما کاربرد آن به عنوان استاندارد مرجع با خطاهای نمونه‌برداری، حساسیت محدود (71% تا 98%)، و وابستگی به زمان جمع‌آوری نمونه‌ها، محدود می‌شود. آزمایشات تصویربرداری از قفسه سینه در تشخیص بیماری کووید-۱۹، یا زمانی که امکان انجام آزمایش RT-PCR وجود ندارد، انجام می‌شوند. این مرور دقت تشخیصی تصویربرداری از قفسه سینه (توموگرافی کامپیوتری (CT)، اشعه-X و سونوگرافی) در افراد مشکوک یا تایید شده مبتلا به کووید-۱۹ را بررسی می‌کند. پاسخ‌ مرتبط بالینی کاکرین: دقت توموگرافی کامپیوتری قفسه سینه (CT) برای تشخیص کووید-۱۹ چیست؟

نقش تست‌های آزمایشگاهی معمول در تعیین وضعیت ابتلای یک بیمار به کووید-۱۹

تست‌های تشخیصی خاص برای شناسایی سندرم تنفسی حاد شدید کرونا ویروس 2 (SARS-CoV-2) و در نتیجه بیماری کووید-۱۹، همیشه در دسترس نیستند و به دست آوردن نتیجه، زمان می‌برد. از مارکرهای آزمایشگاهی معمول مانند شمارش گلبول‌های سفید خون، اندازه‌گیری آنتی‌کوآگولاسیون، پروتئین واکنشی-C؛ (C-reactive protein; CRP) و پروکلسیتونین (procalcitonin)، برای ارزیابی وضعیت بالینی بیمار استفاده می‌شود. این تست‌های آزمایشگاهی ممکن است برای تریاژ افرادی که به طور بالقوه مبتلا به کووید-۱۹ هستند مفید باشند تا برای دریافت سطوح مختلف درمان اولویت‌بندی شوند، به ویژه در شرایطی که زمان و منابع محدود است. این مرور با هدف ارزیابی دقت تشخیصی تست‌های آزمایشگاهی معمول به عنوان تست تریاژ برای تعیین اینکه فردی مبتلا به COVID-19 است یا خیر، انجام شده است. پاسخ مرتبط بالینی کاکرین: تغییر در تعداد گلبول‌های سفید خون (WBC) برای تشخیص کووید-۱۹ چقدر صحت دارد؟

صحت تست‌های معمول آزمایشگاهی برای پیش‌بینی مرگ‌ومیر و وخامت کووید-19 به وضعیت شدید یا بحرانی در افراد مبتلا به SARS-CoV-2

شناسایی افراد مبتلا به بیماری کووید-۱۹ که ممکن است وضعیت آنها بدتر شود، برای ارزیابی اینکه آیا باید تحت مراقبت‌های ویژه قرار گیرند یا اینکه آیا می‌توان آنها را به روشی با شدت کمتر یا از طریق مراقبت‌های سرپایی درمان کرد، مهم است. این مرور اثربخشی آزمایش‌های آزمایشگاهی معمول و مبتنی بر خون را در فردی با عفونت SARS-CoV-2 تشخیص داده شده و مبتلا به کووید-۱۹ متوسط ​​یا خفیف ارزیابی می‌کند تا احتمال مرگ یا وخامت آن‌ها را به کووید-۱۹ شدید یا بحرانی پیش‌بینی کند.

تقدیر و تشکر

این مجموعه ویژه توسط Michael Brown (دبیر ارشد در گروه مراقبت حاد و اورژانس در کاکرین؛ دبیر ارشد گروه گردش خون و تنفس در کاکرین) و Harald Herkner (دبیر همکار، مراقبت‌های اورژانسی و ویژه در کاکرین)، با همکاری Toby Lasserson (معاون سردبیر)، Liz Bickerdike (دبیر همکار) ، Robin Featherstone (متخصص اطلاعات) و Monaz Mehta (دبیر) در بخش روش‌های ویراستاری کاکرین توسعه یافته است.

ترجمه

این مجموعه ویژه توسط مرکز کاکرین ایران ترجمه و در مهرماه ۱۴۰۲ به‌روزرسانی شده است.

اعتبار تصویر

Stocktrek Images/Getty Images

تماس با ما

دپارتمان ویراستاری و روش‌های کاکرین (emd@cochrane.org)